دشتِ بی فرهنگیِ ما

برخی حرف ها درباره "حوزه های اجتماعی و صنایع فرهنگی" را اینجا منتشر می کنم

برخی حرف ها درباره "حوزه های اجتماعی و صنایع فرهنگی" را اینجا منتشر می کنم

دشتِ بی فرهنگیِ ما

متولد اواخر دهه 50 هستم !
به اندازه کافی از دنیا چشیده ام ...
تجربیات تلخ و شیرین، رفاقت های کاری و بی فرجام، تولیدات سخت، مباشرت با برخی مسئولین بی انگیزه و مواردی از این نوع، باعث شد تا از برخی فعالیت های خارج از برنامه ام خسته شوم ...
راستی ! هنوز نگفتم
من جزو آدم های خوشبختی هستم که شغلشان را دوست دارند،یعنی از ابتدای فعالیتم احساس کردم که خدا در آغوش گرفته مرا !
کار و پیشه ام فعالیت در حوزه رسانه و تولیدات فرهنگی بود، پویانمایی، بازی رایانه ای، فیلم کوتاه، تبلیغات فرهنگی و از این جنس تولیدات
لذت بخش بود و هست
حدود 3سال نمیدونم چرا احساس کردم باید در کنار کار کردن، حرف هم بزنم ! احساس کردم حق نقد و اصلاح برخی امور را در حوزه مدیریت کلان و حاکمیتی دارم ! بعد احساس کردم برخی حرف های واضح و حتی تکراری، برای خیلی از مسئولین (و برخی همکارانم) همچون مارپیچ های افسانه ای، گُنگ و گمراه کننده است ! خواستم کمک کنم تا ابروی برخی قوانین اشتباه مرتبط با "حوزه سرگرمی های دیجیتال" را درست کنم، اما زورم به آنها نرسید و به صورت اتفاقی ، چشم خودم کور شد ! و ناخواسته باعث شدم چند تن از دوستانم تبدیل به دشمنانم شوند.
بخشی از سمت های افتخاری و غیر رسمی که در کنار تولیدات پویانمایی و بازی های دیجیتال داشتم نیز بدین شرح است :
• مسئول حوزه سرگرمی های دیجیتال و کارشناس مرکز رسانه های دیجیتال
• دبیر بخش بازی های رایانه ای نمایشگاه بین المللی رسانه های دیجیتال
• مشاور و کارشناس حوزه بازی های رایانه ای قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیا عج و سازمان سراج
• مسئول بخش بازی های رایانه ای نمایشگاه رسانه های دیجیتال انقلاب اسلامی
• مشاور و کارشناس حوزه رسانه های مجازی مرکز رشد جهاد دانشگاهی
• مدیر بخش پویانمایی موسسه فرهنگی هنری شهید آوینی
• دبیر ستاد بازی های رایانه ای مرکز ملی فضای مجازی کشور
• موسس و دبیر وقت انجمن بازی سازان انقلاب اسلامی
• نماینده کارگروه بازی های رایانه ای سازمان نظام صنفی ایران (اسفند 1393 تا شهریور 1395)
و...
حالا اینجا با نیت خیر و به قصد اصلاح برخی امور، حرف هایی را می نویسم تا شاید روزی گره از کاری باز کند این کلمات و اندیشه ها...
ضمنا تا اطلاع ثانوی،بنا به دلایلی سیستم تایید نظرات عمومی" غیر فعال است" اما پیام های شما را حتما میخوانم
.
.
.
کد رهگیری "ساماندهی" : 84468404

طبقه بندی موضوعی
نویسندگان

#tgc2017

 

 

سلام و عرض ادب 

حقیقتاً وقتی در یک نمایشگاه حضور نداشته باشی، نمی توانی درباره برگزاری آن حرفی بزنی ! 

اما ... اینجا ایران است و صد ها چیز می شود ! پس این چند خط هم نظرات بابک کرباسی درباره نمایشگاه تی جی سی تقدیم شما.

این چند خط را با زبان غیر رسمی و خودمونی خط خطی می کنم اینجا، تا فرصتی بهتر به شرط حیات

 

پیش بینی اولیه من که فکر می کردم tgc هیچ خروجی نخواهد داشت، غلط از آب در اومده و ...

صبر کنید از قبل تر باید شروع کنم

همه چیز از اینجا آغاز شد ! سه خط انتقاد از زمان برگزاری نمایشگاه گیم تهران !

روز نشست صمیمانه فعالین حوزه بازی های رایانه ای با مدیرعامل محترم بنیاد ملی بازی های رایانه ای درباره نمایشگاه تی جی سی، من هم مثل خیلی های دیگه دعوت شدم تا برم و نظرات رو بشنوم و نظراتم را بگویم. در سالن که بودم درباره زمان برگزاری کنجکاو شدم. دقیقا در هفته آغازین تبلیغات ریاست جمهوری. خوب ، به سبب مسئولیت های قبلی که در وزارت ارشاد تجربه کرده بودم، می دانستم حدودا 45 روز قبل از آغاز انتخابات ریاست جمهوری، برگزاری رویدادهای بین المللی در کشورمان تقریبا محال است مگر با همکاری تمام دستگاه های امنیتی، شورای تامین و...

هشداری از سر دلسوزی به اقای مهندس کریمی قدوسی دادم و ایشان نیز برخورد خوب و منطقی داشتند. گفتند زمان های دیگری مدنظر بوده است که هماهنگ نشده و این زمان اجتناب ناپذیر بوده است. توصیه می کنم این قسمت را که قبلا در همین وبلاگ نوشته ام، بخوانید تا بدانید چرا پای بحث های حاشیه ای به این نمایشگاه باز شده است : 

 

{من اعتراض داشتم که این حضور در این زمان می تواند آنها را از ایران بیش از اکنون، بترساند و باعث شود چند میلیارد هزینه بیت المال و  مقدار زیادی انرژی و... هدر رود. اعتراض حق من بود و چیز بدی هم نبود ! جواب آقای کریمی قدوسی که توپ را در زمین فرانسوی انداختند و بیان کردند که درخواست ایران برای اسفندماه بوده ولیکن گیمکانکشن فرانسه اوایل اردیبهشت را پیشنهاد داده است، و نیز انتشار این مطلب (عینا) در سایت بنیاد که بر روی تلکس خبری خیلی از خبرگزاری ها قرار گرفت باعث شد تا شاخک های برخی دلسوزان نظام که قطعا برای امنیت این مملکت از من و امثال من باهوش تر هستند، تیز شود و با توجه به فعالیت های فرهنگی سفارت فرانسه در ماه های اخیر (خبری را به عنوان نمونه در اینجا بخوانید) و نیز هشدارهای جناب کریمی قدوسی (نماینده مجلس و عموی محترم مدیرعامل بنیاد بازی های رایانه ای که تا کنون سعادت ملاقات ایشان را نداشته ام) درباره نفوذ از طریق سفر مقامات علمی هنری (یا نظامی) خارجی به کشورمان و... (مطالب را اینجا بخوانید) با انتشار اخبار و تحلیل هایی در سایت های خبری، نشریات و شبکه های اجتماعی مانند برخی کانال های تلگرام و... به دوگونه عکس العمل نشان دهند. عده ای از فرصت استفاده کرده و به نماینده محترم مجلس حمله کردند که برو اول جلوی برادرزاده ات رو بگیر (لب کلام این بود) عده ای هم با تکیه بر سخنان همان نماینده محترم به مدیرعامل بنیاد حمله کرده و ایشان را عامل نفوذ از طریق بازی های رایانه ای معرفی کردند ! }

 

بعد از انتشار اخبار ضد و نقیض درباره حضور من پشت پرده مطالب منتشر شده علیه بنیاد و تی جی سی و آقای کریمی قدوسی به دیدار ایشان رفتم و توضیح دادم که من این مطالب را ننوشته ام و البته ترسی هم ندارم اگر چیزی دیده باشم و بنویسم قطعا با امضا و اسمم و با افتخار می نویسم ! (طبیعتا افرادی مثل من با فعالیت های فرهنگی، در حال جمع کردن آذوقه و توشه!!! برای آخرت هستند، بی نام که نمی شود توشه ای جمع کرد! اصلا منیت من اجازه نمیده بی نام مطلبی بنویسم)

خلاصه اون روزها گذشت....

به دلایلی زمان برگزاری نمایشگاه تغییر کرد و یه جورایی پیش بینی من درست از آب در اومد (البته گویا دلایل غیر هم داشته است و فقط آن چیزی که من فکر می کردم نبوده است) نمایشگاه نزدیک بود و حساسیت ها آغاز شد. نام فرانسه که در حوزه فرهنگ می آید خیلی ها یاد خاطرات بدی می افتند که برای تشریح این موضوع اینجا جای مناسبی نیست. نه من خیلی بلدم نسبت به سیاستمداران فرانسوی مودب باشم نه جریان اپوزوسیون اینقدر مودب هست که مادر بنده را در گور آرام رها کند. پس بگذریم که چرا نام فرانسه در حوزه فرهنگی - اجتماعی کشورمان یادآور خاطرات خوبی نیست.

به دلایلی که اکثرا از آن با خبر هستید طی یک هفته قبل از آغاز تی جی سی درگیر مسائل رسانه ای درباره معاونت قرآن وزارت ارشاد و مشکلات شخصی خودمان بودم، خبری خواندم درباره موضوعات حاشیه ای tgc و اینکه دوباره از فرانسه با نام های غیر فرهنگی در رسانه ها یاد می شود و البته عده ای دلسوز نیز فراتر رفته و با انتشار مقاله و نوشته هایی، هشدارهای خود را بیان کردند.

دوباره چرخ چرخید و من سیبل شدم ! اصلا گویی بقیه ساکتین گروه ها و جلسات را که از من هم ریش بیشتری دارند (گویا مقیاس پیداکردن ما، همین ریش هایمان است !!!) نمی بینند و منتظر هستند تا یکی در بلخ حرفی بزند و در شوشتر گردن من را بزنند !

دوباره تهمت و برچسب و افترا که تو فلان مطلب را نوشته ای و تو فلان چیز را گفته ای 

عزیزی از خبرگزاری مهر تماس گرفتند و پیشنهاد دادند آنجا نشستی داشته باشیم با آقای کریمی قدوسی و نقدهایم را دباره تی جی سی بگویم ! ابتدا پرسیدم که چه کسی گفته من نقد دارم ؟ نقد من درباره زمان بود که گذشت... الان که من اصلا حرفی نزدم ! گفتند خوب بیا و گفتگو کنیم. حیف است. جریان بازی سازی مشکلاتی دارد که با گفتگو حل می شود و....... گفتم حتما باید آقای کریمی قدوسی راضی باشند تا بیایم که راست یا دروغ فرمودند که ایشان رضایت کامل داشته اند

من هم با توجه به شناختی که از مدیرعامل بنیاد داشتم، به جلسه نشست نقد و بررسی تی جی سی رفتم

جمعا سه بخش کلی ذیل نیز در این نشست مورد بررسی قرار گرفت که در تمام موارد جواب های آقای کرمی قدوسی قانع کننده بود و به طور کلی به نظرم رسید که نقد دوستانم نیز برطرف شده باشد

1- فرصت‌ها و تهدیدهای یک میزبانی/ «بازی ایرانی» جهانی می‌شود؟

2- تشریح فرآیند انتخاب مهمانان خارجی «تی‌جی‌سی»/ تحمیلی در کار نبود

3- سهم بازی‌سازان انقلاب از تی‌جی‌سی/ اعتراض یا قهر؛ مسئله کدام است؟

اما هنوز هم عده ای از روی اشتباه، عده ای نیز از روی سوزش در حال ارتباط دادن مطلب خبرگزاری فارس به بنده هستند ! لذا لازم است بنده نظرات خودم درباره این نمایشگاه را بگویم تا شاید آن عده که اشتباه می کنند، متوجه جریان بشوند. بقیه حراف ها نیز که مهم نیستند !

 

نمایشگاه tgc دروازه ای به سوی فردای صنعت گیم ایران بود.

در ابتدا به نظر می آمد که قرار است واردکننده ای شویم بی حد و مرز ! و با لوکالایزهای سنگین و متعدد، کمر باقی مانده صنعت بومی را هم بشکنیم. این دلواپسی از ماهیت برخی نزدیکان جشنواره به دلم افتاده بود. بی تعارف من آقای آشتیانی را دو بار یا سه بار بیشتر ندیدم. کینه شخصی از ایشان ندارم (بر عکس رفقایش که به شدت از آنها کینه شخصی هم دارم و در حال تسویه کینه های شخصی ام به نیابت از باآبروهای نظام هستم) ولی خداوکیلی هیچوقت نفهمیدم چرا قائم مقام یک شرکت بازی ساز که طبق مستنداتی که قبلا ارائه کردم ، مشغول به فعالیت در مدریک و یارا بوده است، همزمان معاون حمایت بنیاد هم بوده است ! آن موقع اعتراض هایی هم به زبان دوستانه و حرف های شخصی به آقای کریمی قدوسی می گفتم. ولی خوب بالاخره جنگ قدرت بود و مدریک و یارا و هیات مدیره و هولدینگ و فرامرزی و نوری زاد و رسانه ها و اقا پرویز و دایی محسن و برادر بهروز و... و زیاد هم عجیب نبود این ارتباطات. من گه گاهی که حوصله ی فرهنگیم سر میره یک کیسه ای به تن مدریک و یارا و نوری زاد و خانواده اش میکشم. این وسط فرامرزی چوب خور خانواده همسرشان شده و بهفرراد هم طمع کرده ای که دنیا و آخرتش رو با هم باخته. زیاد هم برام مهم نیست که درباره م چی میگن و چی فکر میکنن. اما حق داشتم (از جنس همان حقوق شهروندی که تصویب شده است) تا درباره سمتی در بنیاد سوال بپرسم و مطالبی بنویسم که اگر نقطه ای تهمت و افترا داشت این گرگ صفت های ضد نظام و انقلاب در دادگاه ها لباسم را هم جر داده بودند !!! پس هیچ تهمت و افترایی نیست در حرف هایم...

خلاصه آنکه نقد بنده و نگرانی بنده به حضور آقای آشتیانی به عنوان قائم مقام یک شرکت بزرگ دانش بنیان با چند میلیارد وام دانش بنیانی و بازدید معاون علمی رییس جمهور و ... که شغل اصلی اون شرکت لوکالایز و ساخت خروس جنگی 2 با 1 میلیارد تومان وام است یا چند میلیارد با امضا برخی آقایان دریافت کرده اند برای زیرساخت و زیست بوم آریو و... (بعد به بازی سلیمان ع من گیرمیده که میخواستم جیب بیت المال رو بزنم !!!!) در راس تیم برگزار کننده این رویداد بود. نه از بغض شخصی. نه. از این نگران بودم که به نام علی و به کام ولی بشود که با توضیحات خوب، دقیق و منطقی مهندس کریمی قدوسی در خبرگزاری مهر این دغدغه هم کلا منتفی شد. ایشان تعهدی برادرانه درباره واردات بازی از این 24 ناشر بین المللی دادند که بسیار راهگشا بود.

بحث های دیگه هم کردم که بیشتر درددل و خاله بازی بود واقعا. محلی از اعراب نداشت و نقدهای مدیرعامل بنیاد بر نقدهای من چربش داشت. یک سوزن به خود و یک جوالدوز به دیگران...

بعد از برگزاری نمایشگاه هم متوجه شدم بیش از 70 یا 80 درصد بچه ها عاشقانه منتظر تی جی سی 2 هستند ! و میگن خوب و بد نمایشگاه اصلا براشون قابل تصور نبوده و از لحاظ فنی، هنری، اقتصادی، اعتماد به نفس، ارتباطات و... خیلی خوب بوده نمایشگاه

یعنی پیش بینی اولیه من که فکر می کردم هیچ خروجی نخواهد داشت، در مرحله اول (امروز) غلط از آب در اومده و نمایشگاه خوب بوده برای شرکت کننده ها. خدا را شکر

من خوشحالم که یه جایی کنف بشم و عزت کشورم سربلند بشه ! ما که از جنس بعضی اراذل نیستیم که اهل وطن فروشی باشیم ! به هر قیمتی ! مثل فروش دوربین های کنترل ترافیک و بی آر تی به یک صهیونیست یا... من الان احساس می کنم صنعت گیم کشور از این نمایشگاه خوشحال است. جنب و جوش دارد. این خیلی خوبه. فرانسه که هیچ ده تا ابرقدرت هم بیان بخوان شادی اینا رو خراب کنن تودهنی میخورن از همه ما. از اول هم اعتقادی به جاسوس بودن مدیران عزیز بنیاد (حتی اقای آشتیانی و دیگر افرادی که بهشون نقد دارم غیر از آن خاندان فاسد) نداشتم. بحث ها واقعا سر نگرانی درباره مسئولیت آقایان بود و البته خروجی نداشتن برای بچه ها. امروز این بچه ها از دو چیز خوشحال هستند

یکی از رای آوردن شیخ حسن روحانی ریاست محترم جمهوری!

یکی هم از برگزاری نمایشگاه تی جی سی

هر دو را با هم باید به این عزیزان تبریک بگیم!

 

امیدوارم سال های آینده مشکلات امروز صنعت کمتر شده باشه و من هم که منتقد بودم کنار شماها عشق و حال کنم

همین....

 

 

خلاصه، مطلب فارس را من ننوشتم. روحم هم خبر نداشت و اصولا آن خبرگزاری نیازی به قلم بنده نداره. مطالب دیگر هم هر جا بود اگر اسم نداشت گردن من نندازید خداوکیلی. دیگه بسته ! :-)

 

 

 

  • ۹۶/۰۴/۲۰

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
تجدید کد امنیتی
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.